ရွင္မ္ေဘာ္စကာဟာ ၁၉၂၃ မွာ ပိုလန္အေနာက္ပိုင္းကျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕မွာ ဖြားျမင္ပါတယ္။ အသက္ ၈ႏွစ္အရြယ္မွာ မိသားစုနဲ႔ ကရာေကာ၀္ျမိဳ႕မွာ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ခဲ့ျပီး ၁၉၄၅ ကေန ၁၉၄၈ အထိ Jagellonian University မွာပိုလန္စာေပအႏုပညာနဲ႔ လူမႈေဗဒ ဘာသာရပ္ကို သင္ယူခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕ ပထမဆံုးကဗ်ာျဖစ္တဲ့ `I am Looking for a Word´ `စကားလံုးတစ္လံုးကို မိမိ ရွာေဖြေန တယ္´ ဟာ Dziennik Polski ေန႔စဥ္သတင္းစာမွာ ေဖၚျပပါရွိခဲ့ပါတယ္။
၁၉၅၃ ကေန ၁၉၈၁ အထိ ကရာေကာ၀္စာေပအပတ္စဥ္ျဖစ္တဲ့ Zycie Literackie မွာ အယ္ဒီတာနဲ႔ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္အ ျဖစ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တကၠသိုလ္တက္ေနစဥ္မွာပဲ ကရာေကာ၀္စာေပအသိုင္းအ၀ိုင္း၀င္ေတြနဲ႔အတူ ၁၉၈၀ စာေပႏိုဘဲလ္ဆုရ ပိုလန္ ကဗ်ာ ဆရာၾကီး ခ်က္ရွ္ေလာ္ မီေလာ့ရွ္ Czeslaw Milosz နဲ႔ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕ ပထမဆံုး လံုးခ်င္းကဗ်ာ စာအုပ္ကို ၁၉၅၂မွာ ထုတ္ေ၀ခဲ့ျပီး သူမ မကြယ္လြန္ခင္အထိလံုးခ်င္း ကဗ်ာစာအုပ္ေပါင္း ၁၅ အုပ္ထက္မနည္း ထုတ္ေ၀ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၁ မွာ Goethe ဆု ၊ ၁၉၉၅ မွာ Herder ဆု ၊ ၁၉၉၅ မွာ Poznan University ကခ်ီးျမႇင့္တဲ့ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ စာေပအႏုပညာ ေဒါက္တာဆု ၊ ၁၉၉၆ မွာ Polish Pen Club ဆုနဲ႔ ၁၉၉၆မွာပဲ စာေပ Nobel ဆုတို႔ဆြတ္ခူးရရွိခဲ့ပါတယ္။
ရွင္မ္ေဘာ္စကာရဲ႕ ဘ၀မွာ ၂၀ရာစုရဲ႕ ပိုလန္ႏိုင္ငံသမိုင္းျဖတ္သန္းမႈေတြၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၃၉ မွာ နာဇီဂ်ာမနီေအာက္ေရာက္ ခဲ့ရတဲ့ ပိုလန္။ ဒုတိယကမာၻစစ္အျပီး ဆိုဗီယက္အင္ပါယာရဲ႕ လက္ေအာက္ခံကြန္ျမဴနစ္တိုင္းျပည္ပိုလန္။ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈျဖစ္တဲ့ Solidarity ကာလနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမာရွယ္ေလာ။ သူမဟာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၀င္ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ကဗ်ာေ၀ဖန္ေရးဆရာ Edward Hirsch နဲ႔ အင္တာဗ်ဴး (၁၉၉၆) တစ္ခုမွာ သူမေျပာခဲ့တာက ––
“ကၽြန္မငယ္တုန္းက ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကို ယံုၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ ကမာၻၾကီးကို ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကတစ္ဆင့္ ကယ္တင္ခ်င္ခဲ့တယ္။ မၾကာခင္မွာပဲသိလိုက္ရပါတယ္ ၊ ဒီ၀ါဒနဲ႔ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ဘူးဆိုတာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီ၀ါဒကို ကၽြန္မတစ္ခ်ိန္တုန္းက ယံုၾကည္ ခဲ့တယ္ဆိုတာကို မဖံုးကြယ္ခ်င္ပါဘူး။´´
၁၉၆၆မွာ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္တဲ့ ပိုလန္ ဖီေလာ္ေဆာ္ဖါျဖစ္သူ Leszek Kolakowski ကို အာဏာပိုင္ေတြက အေရးယူလိုက္တဲ့အခါ ရွင္မ္ေဘာ္စကာဟာ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ဆန္႔က်င္တဲ့ အေနနဲ႔ သူမရဲ႕ ပါတီ၀င္ကဒ္ျပားကို ျပန္အပ္လိုက္ပါတယ္။ ပိုလန္ႏိုင္ငံရဲ႕ Solidarity ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈကာလမွာလည္း သူမဟာ တမင္ကို မထင္ေပၚေအာင္ေနခဲ့ပါတယ္။
သူမရဲ႕ ပထမအိမ္ေထာင္ဟာ မတည္ျမဲခဲ့ပါဘူး။ လင္ျဖစ္သူ ကဗ်ာဆရာ Adam Wlodek နဲ႔ ကြာရွင္းခဲ့ျပီး စာေရးဆရာ Kornel Filipowicz နဲ႔အတူ ၁၉၉၀ မွာ ကြယ္လြန္သြားတဲ့အထိတစ္သက္လံုးအတူေနသြားခဲ့ပါတယ္။
၁၉၉၆ စာေပႏိုဘဲလ္ဆု ေရြးခ်ယ္ခ်ီးျမႇင့္ေရးအဖြဲ႕ျဖစ္တဲ့ Swedish Academy ဟာ ရွင္မ္ေဘာ္စကာရဲ႕ ကဗ်ာကို ေအာက္ပါ အေၾကာင္းေၾကာင့္ေရြးခ်ယ္တာျဖစ္တယ္လို႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာပါတယ္။
`ေျပာေနတာနဲ႔ဆိုလိုတာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေအာင္တိက်တဲ့သူမရဲ႕ ကဗ်ာေတြမွာ လူျဖစ္မႈ အရွိတရားအပိုင္းအစေတြထဲက ေနပဲ သမိုင္းနဲ႔ ရွင္သန္မႈဆိုင္ရာ ဆက္စပ္၀န္းက်င္ေတြေပၚထြက္လာၾကတာျဖစ္တယ္။´
ပိုလန္ကဗ်ာေ၀ဖန္ေရးဆရာ Jerzy Jarzebski အလိုအရ ရွင္မ္ေဘာ္စကာဟာ `intellectual poet´ `ဥာဏ္ရည္ကို ဦးစား ေပးတဲ့ကဗ်ာဆရာမ´ ျဖစ္ျပီး `ကမာၻၾကီးကို ကဗ်ာက တစ္ဆင့္စဥ္းစားတာျဖစ္တယ္။´ ဒါေပမယ့္ ၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ၊ သူမရဲ႕ ကဗ်ာ ေတြဟာ သာမန္ကဗ်ာဖတ္သူအတြက္ ေခါင္း႐ႈပ္ေအာင္ေရးတဲ့ ပံုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။
ဂါးဒီးယန္းသတင္းစာရဲ႕ စာေပက႑မွာ ေဖၚျပပါရွိတာကေတာ့ ––“သူမရဲ႕ လက္ဦးကဗ်ာေတြဟာ ဆိုရွယ္လစ္ရီယယ္လစ္ ဇင္မ္ ဟန္လႊမ္းမိုးခဲ့ေပမယ့္ ၁၉၅၆ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူမရဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ အေပၚမယံုၾကည္မႈ မ်ားလာတာနဲ႔အမွ် ဒီေရးဟန္ကို သူမစြန္႔ လႊတ္ခဲ့တာေတြ႕ရပါတယ္။ ၁၉၆၂ မွာ ထုတ္တဲ့ `Salt´ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကဗ်ာစာအုပ္မွာ ဆိုရင္ သမိုင္း အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ပုဂၢလိက အေတြ႕အၾကံဳေတြကို ironic (ေျပာဟန္နဲ႔ အဓိပၸါယ္ဆန္႔က်င္ေနၾကတဲ့) free verse နဲ႔ေရးထားတဲ့ကဗ်ာေတြပါရွိပါတယ္။´´
Poetry Foundation မွာ ေတြ႕ရတာကေတာ့ ––“ ရွင္မ္ေဘာ္စကာရဲ႕ ကဗ်ာေတြထဲမွာ ကဗ်ာပရိသတ္မၾကာခဏေတြ႕ရွိၾက တာဟာ ဇ၀နဥာဏ္ ၊ irony ၊ နဲ႔ ႐ိုးစင္းသေယာင္ေရးသားျပဳလုပ္ထားမႈျဖစ္တယ္။ သမိုင္းေနာက္ခံျပဳျပီး အိမ္တြင္းေရးအခ်က္အလက္ ေလးေတြနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ဆန္းစစ္ထားတာေတြ႕ရတယ္။ `The End and the Beginning ´`အဆံုးနဲ႔အစ´ဆိုတဲ့ ကဗ်ာမွာ `စစ္ပြဲၾကီးတစ္ပြဲျပီးဆံုးတိုင္း/တစ္ေယာက္မဟုတ္တစ္ေယာက္ဟာ လွည္းက်င္းရွင္းလင္းရေတာ့တာပါပဲ´ လို႔ပါရွိပါတယ္။ စစ္ပြဲနဲ႔ အိမ္တြင္းမႈသန္႔ရွင္းေရးတို႔ကို တြဲခ်ိတ္ထားတာေတြ႕ရပါတယ္။
၁၉၈၀စာေပ ႏိုဘဲလ္ဆုရ ပိုလန္ကဗ်ာဆရာၾကီးခ်က္ရွ္ေလာ္ မီေလာ့ရွ္က သူမရဲ႕ ကဗ်ာေတြဟာ မႏွစ္ျမိဳ႕စရာ ကဗ်ာေတြျဖစ္ တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ကဗ်ာေတြဟာ မႏွစ္ျမိဳ႕စရာေကာင္းတာေတြလို႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ မႏွစ္ျမိဳ႕စရာအေၾကာင္းေတြေရးသားထားတဲ့ ကဗ်ာေတြလို႔ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ သူမရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို ဆင္ျမဴရလ္ ဘက္ကစ္တ္ရဲ႕ စိတ္ပ်က္/စိတ္ဓါတ္က်/ေမွာင္မိုက္တဲ့အျမင္နဲ႔ ပမာတင္စားေျပာထားပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ၊ သူမရဲ႕ ကဗ်ာေတြဟာ အသက္႐ွဴလို႔ရေသးတဲ့ ကမာၻေလာကကို တင္ျပတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
New York Times Book Review ပင္တုိင္ေဆာင္းပါးရွင္ျဖစ္တဲ့ Stanislaw Baranczak ကေတာ့“ ရွင္မ္ေဘာ္စကာရဲ႕ ကဗ်ာ ေတြအေျခတည္ထားတာဟာ ဘက္ႏွစ္ဘက္ရဲ႕ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုမႈပဲျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာ ကိစၥတစ္ခုေပၚမွာ တိုက္႐ိုက္အဆို ထုတ္ေျပာတာျဖစ္ေစ ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္ထင္ျမင္ခ်က္ေပးတာျဖစ္ေစနဲ႔ အဲဒီအဆိုျဖစ္ေစထင္ျမင္ခ်က္ျဖစ္ေစရဲ႕ မွန္ကန္မႈကို သံသယျဖစ္ ေစေအာင္ ေမးခြန္းထုတ္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလို ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုမႈမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။´´ ရွင္မ္ေဘာ္စကာရဲ႕ ကဗ်ာေတြထဲမွာ အမ်ား အလြယ္တကူလက္ခံထားတဲ့ အဆိုေတြ ၊ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားေ၀ဖန္သံုးသပ္ေစလိုတဲ့ ေစတနာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ရွင္မ္ေဘာ္စကာကိုယ္တိုင္သူမရဲ႕ ကဗ်ာအေၾကာင္း သူမေျပာျပတာကေတာ့ ––“ကၽြန္မႏိုင္ငံေရးကဗ်ာဆရာမ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ေအာက္မွာ ေနခဲ့ရေတာ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥဟာလည္း ႏိုင္ငံေရးသေဘာသက္၀င္သြားႏုိင္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ မျငင္းပါဘူး။ . . . . ကၽြန္မကဗ်ာဆရာမဘ၀ခံယူစက လူသားထုကို ကၽြန္မခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။ လူသားထုအတြက္ အက်ိဳးရွိတာတစ္ခုခု ကၽြန္မလုပ္ေပးခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္မသေဘာေပါက္သြားပါတယ္ ၊ လူသားထုကို ကယ္တင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ လူသားထုကိုခ်စ္ဖို႔လည္းမလိုပါဘူး ၊ လူေတြကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ဖို႔ပဲလိုပါတယ္။ ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ၊ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ဖို႔ပဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ လူငယ္ဘ၀ရဲ႕ ခက္ခဲတဲ့ ေတြ႕ၾကံဳမႈေတြကေန ဒီသင္ခန္းစာကို ရရွိခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။´´ သူမကိုယ္ သူမႏိုင္ငံေရးကဗ်ာဆရာမ မဟုတ္ဘူး လို႔ေျပာေပမယ့္ သူမရဲ႕ ကဗ်ာေတြထဲမွာ ပိုလန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းျဖတ္သန္းမႈေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။ ၁၉၅၇ မွာ ထုတ္ေ၀တဲ့ `Calling Out to Yeti ´ `ယက္တီကို လွမ္းေခၚျခင္း´ ကဗ်ာစာအုပ္မွာ သူမဟာ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ဆိုဗီယက္အာဏာရွင္ စတာလင္ကို ယက္တီဆိုတဲ့ ဒ႑ာရီလာေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ႏွင္းခဲလူသားနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ေရးသားခဲ့တာေတြ႕ရပါတယ္။ စတာလင္ရဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္အင္ပါ ယာေအာက္မွာ လူသားလြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ အႏုပညာလြတ္လပ္ခြင့္တို႔ ေပ်ာက္ဆံုးရျခင္းကို ဆန္႔က်င္ေရးသားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ ကဗ်ာ ထဲကေျပာေနသူဟာ ဟိမ၀ံတာ ေတာင္ထိပ္မွာရပ္ျပီး ယက္တီကို လွမ္းေခၚေျပာဆိုေနတာျဖစ္ပါတယ္––
`ယက္တီ ၊ ရာဇ၀တ္မႈေတြပဲ
ငါတို႔ဆီမွာ ရွိတာမဟုတ္ဘူး။
ယက္တီ ၊ စကားလံုးတိုင္းဟာ
ေသမိန္႔မဟုတ္ဘူး။´
ရွင္မ္ေဘာ္စကာဟာ ဟစ္တလာရဲ႕ နာဇီဂ်ာမနီနဲ႔ စတာလင္ရဲ႕ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ေတြကိုသာ ဆန္႔က်င္ တိုက္ခိုက္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ နယ္ခ်ဲ႕အေမရိကန္ေတြ ေမႊးလိုက္တဲ့ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲကိုလည္း လက္မေရွာင္ခဲ့တာေတြ႕ရပါတယ္။
ဗီယက္နမ္
“ေဟ့ ၊ ဟာမ ၊ မင္းနာမည္ဘာလဲ´´ “မသိဘူး´´
“မင္းအသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ´´ “မသိဘူး´´
“ဘာျဖစ္လို႔ မင္းဒီေျမတြင္းကိုတူးတာလဲ´´“မသိဘူး´´
“မင္းဒီမွာ ပုန္းေအာင္းေနတာဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ´´ “မသိဘူး´´
“မင္းဘာေၾကာင့္ ငါ့ လက္ေခ်ာင္းကို ကိုက္တာလဲ´´ “မသိဘူး´´
“မင္းကို ငါတို႔ အႏၱရာယ္မျပဳဘူးဆိုတာ မင္းမသိဘူးလား´´ “မသိဘူး´´
“မင္းဘယ္သူ႔ဘက္ကလဲ´´ “မသိဘူး´´
“ဒါဟာ စစ္ပဲ ၊ မင္းဘက္လိုက္ရလိမ့္မယ္´´ “မသိဘူး´´
“မင္းရြာရွိေသးလား´´ “မသိဘူး´´
“ဒါမင္းရဲ႕ ကေလးေတြလား´´ “ဟုတ္တယ္´´။
ရွင္မ္ေဘာ္စကာဟာ ျပင္သစ္ကဗ်ာေတြကို ဘာသာျပန္ခဲ့သလို သူမရဲ႕ ကဗ်ာေတြကိုလည္း အဂၤလိပ္ ၊ ဂ်ာမန္ ၊ ဆြီဒင္ ၊ အီတာလ်ံ ၊ ဒိန္းမတ္က္ ၊ ေဟျဗဴး ၊ ဟန္ေဂရီ ၊ ခ်က္ ၊ ဆလိုဗက္ ၊ ဆာဗို -ခ႐ိုေအးရွင္း ၊ ႐ိုေမးနီးယား ၊ ဘူလ္္ေဂးရီယား အပါအ၀င္ ဘာသာအသီးသီးသို႔ျပန္ဆိုထားတာေတြရွိပါတယ္။ ျမန္မာဘာသာျပန္အပါအ၀င္ေပါ့။
ရွင္မ္ေဘာ္စကာရဲ႕ မူရင္း ပိုလန္ကဗ်ာကို Stanislaw Baranczak နဲ႔ Clare Cavanagh တို႔ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္လိုက္တဲ့ ` true love ´ ကဗ်ာကို ကိုကိုသက္ ျမန္မာမႈျပဳထားတာ ေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။
အခ်စ္စစ္
အခ်စ္စစ္တဲ့ ၊ ပံုမွတ္မွဟုတ္ရဲ႕လား
အေလးအနက္လား ၊ လက္ေတြ႕ေရာက်ရဲ႕လား
ႏွစ္ေယာက္တည္းတစ္ကမာၻလုပ္ေနတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္က
ဒီကမာၻၾကီးကို ဘာေပးႏိုင္မွာတဲ့တုန္း။
အေၾကာင္းျပခ်က္ ေျခေျချမစ္ျမစ္ မရွိတဲ့
မ႑ပ္တိုင္ထူလိုက္ၾက
သန္းေပါင္းမ်ားစြာထဲက တစ္ေယာက္ကို စံုလံုးကန္း ေရြးလိုက္ျပီးမွ
ဒါဟာ ဒီလိုပဲျဖစ္ရမယ္လို႔ ယံုၾကည္လိုက္ၾက
ဘာအတြက္လဲ – သဲထဲေရသြန္။
႐ုတ္တရက္ သက္ဆင္း လာတဲ့ အလင္းတန္း။
ဘာေၾကာင့္ တျခားသူေတြေပၚမက်ဘဲ ဒင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေပၚက်
ဒါဟာ တရားမွ်တမႈကို ပါးခ်တာမဟုတ္လား – ဟုတ္ပါ့။
ဒါဟာ က်ားကုတ္က်ားခဲ ထူေထာင္ခဲ့ရတဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္တာ ၊
အထြဋ္အထိပ္ ေရာက္ျပီးသား က်င့္၀တ္ေတြကို လြင့္ပစ္တာ –
ဒါေတြအားလံုးဟုတ္။
အဲဒီစံုတြဲ သဲေနပံုကိုၾကည့္။
သိုသိုသိပ္သိပ္မေနႏိုင္ၾကဘူးလား
သူငယ္ခ်င္းေတြကို စာနာစိတ္နဲ႔ စိတ္ဓါတ္က်ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ မေနသင့္ဘူးလား။
နားေထာင္ၾကည့္ ဒင္းတို႔ ရယ္သံကိုက – ေစာ္ကားေမာ္ကား။
ဒင္းတို႔ေျပာတဲ့စကားေတြက ႐ိုးလြန္းလို႔ ယံုႏိုင္စရာမရွိ။
ဒင္းတို႔ရဲ႕ အေသးအမႊားေပ်ာ္ပြဲေတြ ၊ အပရိက ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြ ၊
အပိုဆာလား အျပန္အလွန္ နိစၥဓူ၀ေတြ –
ေသခ်ာတာက အခ်စ္စစ္ဆိုတာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ ေနာက္ေၾကာက ကလိန္ျခံဳမႈ။
လူတိုင္းသာ သူတို႔လို အတုျမင္အတတ္သင္ျဖစ္ကုန္ရင္ ဒုကၡ
ေတြးေတာင္မေတြးရဲ။
ဘာသာတရားနဲ႔ ကဗ်ာကို ဘယ္ေပၚသြားထားမလဲ။
ဘာေတြကိုတသ ၊ ဘာေတြကို စြန္႔ပစ္ရမွာလဲ ၊
ဘယ္သူေတြကမ်ား အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြၾကား ေနခ်င္ပါေတာ့မလဲ။
အခ်စ္စစ္တဲ့ ၊ တကယ္ လိုအပ္လို႔လား။
အရွက္ကြဲမႈတစ္ခု ဘ၀ရဲ႕အျမင့္ဆံုး အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြထဲ
လူသူမသိ ေက်ာ္ျဖတ္သြားပံုမ်ိဳး
လိမၼာေရးျခားရွိမႈနဲ႔ ၊ လူပိန္းေတြးေတြးမႈက အခ်စ္စစ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔
ငါတို႔ကို ေျပာတယ္။
ေျခာက္ျပစ္ကင္း သားသမီးရတနာေလးေတြေမြးဖို႔ အခ်စ္စစ္မလို။
အခ်စ္စစ္ ဆိုတာ ဒုလႅဘမို႔
သူ႔အားကိုးေနရင္ ေနာင္ႏွစ္တစ္သန္းလည္း ကမာၻ႕လူဦးေရ တိုးတက္မွာမဟုတ္။
အခ်စ္စစ္ကို မၾကံဳဖူးတဲ့လူေတြ
အခ်စ္စစ္ဆိုတာ ေလာကမွာ မရွိဘူးလို႔ေျပာၾကပါေစ။
အဲဒီလိုယံုေတာ့ သူတို႔ေတြ အေနေျဖာင့္ အေသေျဖာင့္တာေပါ့။ ။
- ေဇယ်ာလင္း
