၁။ The one-that is nothing (တစ္ခုကေတာ့မ႐ွိျခင္းဆိုတဲ့အရာ)
၂။ The being-that is multipleposited by Alain Badiou (ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေအလိန္းဘဒိုင္ယို က နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕မွန္တယ္လို႕သတ္မွတ္ထားတဲ့ သက္႐ွိေတြ) လို႕ဆိုပါတယ္။
လန္ကန္နဲ႕ ဆိုက္ကိုအနဲလစ္စစ္ရဲ႕ အေျခခံကြန္းဆက္ေလးမ်ိဳး(The Four Fundamental Concepts of Psychonalysis) ကို ျပန္လက္ခံတယ္။ ပုဂၢလအေရး(ဝါ) အတၱကိုျပတဲ့ “self” ဆိုတာက စိတ္ကူးယဥ္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ ထူးျခားလာပါၿပီ။ ေ႐ွ႕က ဘယ္ဆရာေတြ ေဘးမွာေခါက္ထားခဲ့တဲ့ “self” ငါ/အတၱ/ပုဂၢလဆိုတာႀကီးဟာ ဆရာႀကီး လန္ကန္ (Lancan) အားကိုးနဲ႕ CP ေတြ သယ္ခ်လာပါတယ္။ အျခားသူနဲ႕တူတဲ့အျခားသူေတြကလည္း သူ႕ကိုသိေနတဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြနဲ႕ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ငါ (self) ဆိုတာဟာ စိတ္ကူးယဥ္တည္ေဆာက္မႈတစ္ခုပါပဲ။ အဲဒီ self ကပဲ “contigent” ဆိုတဲ့မျဖစ္ႏိုင္တာကို အတည္ေပါက္လုပ္ေန/ေလထဲ တိုက္ေဆာက္ေနတာကို ျဖစ္ေစတယ္။ ဒါလည္း မွန္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြန္တင္ဂ်န္စီ “Contingency” လို႕ေခၚတဲ့ မျဖစ္ႏိုင္တာ(ဝါ) မျဖစ္ေသးတာကိုျပဳလုပ္မႈဆိုတာဟာ “self” ဆိုတဲ့ အတၱဗဟိုျပဳ႐ွိေနသေ႐ြ႕ ႐ွိေနဦးမယ္။ ဟုတ္ပါၿပီ။ “self” စိတ္ကူးယဥ္တည္ေဆာက္မႈ ျဖစ္ေတာ့ ကဗ်ာမွာ ဘာျဖစ္သလဲ။ ဘာဆိုင္လို႕တုန္း ကြန္းဆက္နဲ႕ ငါ (self) ?။ ထပ္ေျပာပါတယ္။ “The subject means the image self” ဆိုၿပီး ထပ္ေရးတယ္။ ေ႐ွ႕က အယ္(လ)ေတြ ျပတ္ျပတ္သားသား ဖယ္ထားတဲ့ “subject” ဆိုတာဟာ “The image self” “အတၱရဲ႕႐ုပ္ပံု”ပါပဲတဲ့။ မွန္တယ္ေလ။ အဲဒီ subject ဆိုတာႀကီးေရာ The image of self ဆိုတာႀကီးေရာ ဘာျဖစ္တုန္း။ ဘာကို ဖန္တီးတုန္း ?။ ကြန္ဆက္ခ်ဴရယ္ လစ္ဇင္ေတြအတြက္ ဘာထူးတုန္း? ။ အဲဒီ အတၱ/ပုဂၢလ/ငါဆိုတဲ့ self ရဲ႕ ပံုရိပ္ဆိုတာက အတုအပကို ျပဳလုပ္ပါတယ္တဲ့။ သူတို႕က Mimicry (သို႕) mimesis (ဟန္ေဆာင္မႈ) ႐ွိေနမႈ “being” ျဖစ္ေနမႈကို self ဆိုတဲ့ “subject” ကေပးတာ။ “လန္ကန္”ရဲ႕ အလိုအရ အဲဒီ “self” ဆိုတာက contingent (မေသခ်ာျခင္းကိုအားျပဳ) ကို ျဖစ္ေစတယ္/ျပဳလုပ္တယ္။ ေရာဘတ္တို႕၊ ဗနက္ဆာတို႕ စၾကာဝဠာနဲ႕ခ်ီၿပီး ေျပာပါေရာလား။ အဲဒီ မျဖစ္ႏိုင္တာကို ႀကိဳတင္ျပဳလုပ္ျခင္း (မေရရာျခင္းကို အားထားေနရျခင္း) သည္ပင္ ထာဝရအမွန္တရားတစ္ခု ျဖစ္သည္တဲ့။ CP ေကာင္ေတြအဲဒီမွာ “အနတၱ” ကိုေတြ႕ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဖလက္(ဖ)ကဗ်ာတုန္းကလိုပဲ ကြန္းဆက္ကဗ်ာသမားေတြဟာ အဘိဓါန္ရဲ႕ ေျမာက္ျမားလွတဲ့ စာလံုးေတြထဲက တစ္လံုးေ႐ြးထုတ္လာတယ္။ “Mimesis” ပါ။ ဟန္ေဆာင္မႈ (ဝါ) တုပမႈပါ။ စကားေတြအမ်ားႀကီး ေျပာတယ္ဗ်ာ။ နမူနာေလးေပးပါဆိုရင္ေတာ့ ေရာဘတ္နဲ႕ ဗနက္ဆာတို႕ကျငင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႕က “Retype” လုပ္ပါတဲ့။ (ျပန္ကူး/ျပန္ေရး) ေပါ့။ ျပန္ကူးျခင္းဇာတ္လမ္းစပါၿပီ။ သူက ထူးျခားတဲ့ တုပမႈတစ္ခုကို လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ အဲဒါက “Redical Mimesis” အေနနဲ႕နယူးေယာက္တိုင္း(မ) သတင္းစာရဲ႕ က်ပမ္းေခါင္းစဥ္ေတြကို ျပန္ကူးပါလို႕ ဆိုပါတယ္။ သူတို႕ဟာအေျခခံက်တဲ့ စကားလံုး “Retype” ကို တိုက္႐ိုက္သံုးစြဲျခင္းထက္ “Replication” ဆိုတဲ့ပံုတူကူးျခင္းဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သေဘာက်ပံုရပါတယ္။
- ေဇာ္ေဇာ္ထြန္း
